Poradnik dla rodziców część I

Twoje dziecko i trener potrzebują Twojej pomocy!

Kilka przydatnych rad, kilka faktów, podpowiemy strategię, jak powinieneś postępować z dzieckiem w okresie jego aktywności sportowej. To będzie poradnik dla wygranego rodzica. Pamiętaj, nie ma wygranej jeśli nie wygrywają wszyscy.

 

KROK PIERWSZY

Rywal to nie jest śmiertelny wróg.

Rywalizacja w sporcie młodzieżowym jest jednocześnie zdrowa i dobra. Uczy dziecko rozmaitych umiejętności życiowych. Słowo rywalizacja pochodzi od łacińskiego słowa competere i oznacza wspólne starania. A więc w pierwotnym znaczeniu rywalizacja to nie ściganie się ze śmiertelnym wrogiem tylko rywalem, który jest w pewnym sensie twoim partnerem. Im lepszy jest przeciwnik tym większa szansa na dobry wynik. Sport to nauka radzenia sobie z wyzwaniami i przeszkodami. Bez wartościowych przeciwników, bez dużych wyzwań, sport nie byłby taki emocjonujący. Im większe wyzwania tym większa szansa na pokonanie własnych ograniczeń. Rekordy świata są poprawiane najczęściej podczas Igrzysk Olimpijskich właśnie dlatego, że najlepsi pływacy globu "odszukali się" wzajemnie i spotkali aby podjąć wyzwanie i podnieść rękawicę rzuconą sobie nawzajem. Oni tworzą najwspanialsze sportowe spektakle. Twoje dziecko nigdy nie powinno myśleć o rywalu jako o swoim wrogu, którego trzeba nienawidzić i zniszczyć. Nigdy nie twórz u dziecka takiego wyobrażenia. Rozmawiaj z nim o tym i zaprzyjaźnij się z rodzicami jego rywala. Uświadamiaj dziecku, że w sporcie, bardziej niż samo zwycięstwo, liczy się perfekcja i dobra zabawa.

KROK DRUGI

Zachęcaj dziecko do rywalizowania ze samym sobą.

Niezwykle ważnym celem sportowego doświadczenia dziecka jest praca nad samym sobą, stawianie sobie nowych zadań, ciągłe doskonalenie się. Ale osądzanie postępów czy rozwoju prostą "miarką" wygrana lub przegrana nie jest właściwe. To nie jest dobre kryterium. Wygrywanie w sporcie to robienie wszystkiego na granicy swoich możliwości, należy je oddzielić od wyników rywalizacji z przeciwnikami. Dzieci muszą być zachęcane do walki ze swoimi słabościami, rywalizacji z samym sobą i rozwijania swojego potencjału. Dzieci mogą mieć cel w postaci dorównania swoim rywalom, ale tylko wtedy gdy będą to robiły poprzez pracę nad własnymi słabościami. Gdy twoje dziecko nauczy się rywalizować z innymi poprzez pracę nad sobą, sport zacznie sprawiać mu przyjemność, będzie bardziej zrelaksowane i będzie miało większą radość z tego co robi. Dodatkowo, będzie po prostu lepiej pływać. 

KROK TRZECI

Nie definiuj sukcesu i porażki w kategoriach wygranej i przegranej.

W nawiązaniu do KROKU DRUGIEGO- jednym z podstawowych celów sportu młodzieżowego jest zdobywanie i doskonalenie umiejętności. Jeśli dziecko wykonuje swoje zadania na granicy swoich indywidualnych możliwości, a mimo to przegrywa, zbrodnią jest krytykowanie go i koncentrowanie się na porażce. Jeśli twoje dziecko pływa najlepiej jak potrafi i przegrywa musisz pomóc mu poczuć się zwycięzcą. Z drugiej strony, jeśli dziecko lub drużyna osiąga wyniki grubo poniżej potencjalnych możliwości i wygrywa, to nie jest to powód by czuć się zwycięzcą. Pomóż swojemu dziecku w zrozumieniu tych niuansów, w odróżnianiu indywidualnego sukcesu i porażki od zwyciężania lub przegrywania.

   Pamiętaj, że jeżeli będziesz oceniał sukcesy i niepowodzenia dziecka poprzez pryzmat jego sportowych zwycięstw lub porażek możesz stać się przyczyną ogólnego poczucia przegranej, jakie twoje dziecko wyniesie ze sportu.

źródło dwumiesięcznik pływanie- specjalista radzi.